De (weinige) wind zit steeds in het ONO, precies de kant waar we heen willen, naar Vlissingen. Niet getreurd, 1 of 2 dagen Blankenberge vinden wij erg leuk en zondag is het Paravang Festival. De Paravang is de beschutte wandel- en zit promenade aan de kop van de oude haven. Neergezet in 1903 om de Brusselse dames en hun poedeltjes te beschermen tegen de soms harde wind (paravang, van het Frans: paravent).
Zaterdag slapen we uit, halen verse broodjes bij de bakker tegenover de trap naar de steigers, doen boodschappen bij de Aldi en flaneren op de boulevard en langs de twee jachthavens.
Aan het einde van de middag steekt er een harde zeewind op met windstoten tot 30 knopen. Twee jachten worden door de Reddingsdienst langszij binnengesleept, op een grote Bavaria staat de schipper aan het stuurwiel in een Dries Roelvink zwembroek. Zijn vriendin (of echtgenote) staat verwilderd en verweesd op het voordek met een oranje zwemvest van de Reddingsdienst over haar Barbie bikini. Die twee hebben de kracht van de wind duidelijk onderschat.
's Avonds eten we bij "Il mundo piccolo" naast het cafe van de VNZ. Uitstekend Italiaans eten voor een schappelijke prijs.
Zondagmorgen gaat Ap al vroeg om broodjes en langs de vlooienmarkt. Een Nederlands echtpaar verkoopt hun boot in Cadzand en ze verkopen allerlei spullen voor een spotprijs. Mooie drijvende Plastimo kussens voor 3 Euro, Wichard snapsluiting voor 3 Euro en een nieuwe Wichard veiligheidslijn voor 20 Euro. Dat kun je niet laten liggen !
We gaan over het strand wandelen naar Wenduine. eerst met 'den overzet' over de havenmond. Bij heel laag water.
Vervolgens een stukje door een duingebied, tot aan de wrakhoutbrug". Niet echt van wrakhout natuurlijk.
Het concept: "De brug van 83 meter lang en 4,4 meter breed is opgebouwd uit een stalen frame met een houten vakwerk. Er zijn ruim 1000 houten elementen in verwerkt. In de vakwerken alleen al zitten 600 balken van verschillende lengtes. Er zit zowat 100 kubieke meter tropisch Azobé hout in verwerkt. Het hout draagt een FSC label, wat wil zeggen dat de oorsprong traceerbaar is.
De eigenzinnige architectuur van Het Wrakhout realiseert een ononderbroken contact met de zeewind, het opwaaiende zand en de zilte sfeer van strand en zee. De houten constructie ziet er willekeurig en chaotisch uit en verwijst daardoor naar aangespoeld wrakhout dat in de duinen verspreid ligt. De constructie verzoent talloze elementen en functies van de kust met elkaar: veiligheid, mobiliteit, natuur, zeewering, landschapsbeleving, zachte recreatie en cultuur"
Het strand ten westen van Blankenberge is schitterend. Breed, rustig, een kabbelende zee, meeuwen en zicht op de staketsels. Ap duikt lekker de zee in, het water is bijna lauw.
In Wenduine nemen de de kusttram terug naar Blankenberge. We drinken een goede espresso bij de VNZ en slenteren nog wat over het festival terrein. Een shanty koor zingt, wegwezen dus. Een Andre Hazes imitator zingt, wegwezen dus. O, en Ap koopt een paar originele Franse dunschillers. Op de achtergrond de 'paravang'
' s Avonds maken we een pasta schotel met champignons en gebraden gehakt. Het smaakt nog prima ook. Morgen vroeg op, om 05.00 h. willen we naar de Roompot Marina. Vlissingen is geen optie meer, de wind blijft uit het ONO waaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten